„Myśliwice, Myśliwice (por. Wielopole, Wielopole) – naturalnie polifoniczne → pandemonium lub tzw. czarne → jasełka, → misterium (post)historyczne, (…) kompaktowa opera seria w upiorze (humorze) buffo → prozy, a inaczej: zwiadowczy zjazd w głąb „zabezpieczonych” kopalń języka”. Andrzej Sosnowski
prof. dr hab. ADAM SIKORA – operator filmowy, reżyser, scenarzysta, fotograf i malarz. Absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi. Laureat licznych nagród. Realizator wielu spektakli Teatru Telewizji oraz programów kulturalnych Telewizji Polskiej, m.in. Ogrodu Sztuk i Rozmów na nowy wiek. Autor licznych wystaw fotografii. Wykładowca akademicki w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, dyrektor […]
Nitek jest sporo, i to różnych, różnokolorowych. Wspomnę tylko o tym, co zdołałem rozplątać, a potem na powrót, w czytelniczej konfabulacji, zaplątać. Doświadczenie, to po pierwsze. Rozpisywanie pewnych przypadków, które stają się egzemplaryczne, uniwersalne i wreszcie metafizyczne. Bliska mi zrównoważona gorycz, kontemplacja czymś jednak wypełnionej pustki. Po drugie, profilowanie i kadrowanie. Minimalistyczne, oszczędne. Solidne rzemiosło […]
W Ekspansji ech Krawczyk daje nam wszystko, co lubimy. Błędne katalogi pękające w szwach, powidoki i pogłosy zza siedmiu gór i siedmiu lasów, wreszcie zawadiacko-hultajskie przemknięcia przez języki. Ale daje i to, czego boimy się bać, straszki i lęczki, upiorne tańce zjaw i botów, które podgryzają nam tożsamości, przestrzenie i dogmaty. Dlatego nie brońmy się przed mocną poezją, […]
FRANCISZEK NASTULCZYK – urodził się 22.08.1957 r. w Bystrzycy nad Olzą. Absolwent Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie studiował także filozofię. Mieszka i pracuje jako nauczyciel w Bielsku-Białej. Poeta, tłumacz literatury czeskiej i słowackiej. Drukował w licznych almanachach i antologiach oraz w polskiej, austriackiej, czeskiej , słowackiej i słoweńskiej prasie literackiej. Wydał zbiory poezji: […]
Powieść Wirpszy ukazała się po raz pierwszy w 1964 roku. Dariusz Pawelec proponuje jej wznowienie wzbogacone o analizę dwu wersji, analizę, która opiera się na regułach krytyki genetycznej i która odsłania arcyciekawe kulisy powstawania tekstu powieści. Ta nowa edycja zawiera tekst z roku 1964, a także wszystkie materiały, które stanowią tzw. „przed-tekst” powieści. Wszystkie elementy […]
Tom Macieja Meleckiego Druzgi w swym zamyśle istotowo stanowi kontynuację tomu poprzedniego Bezgrunt – wydanego w 2019 roku – ewokującego w poetyckich ujęciach konfrontacyjny stan zmierzania się ze śmiercią bliskich osób poprzez eksplorowanie doczesnej znikliwości życia. W tomie obecnym chodzi o ukazanie – podług jak najszerszych zestrojów i dopływów językowych – spiętrzonego procesu „pracy żałoby”, […]
Cios w splot Czy można pisać wiersze po bardzo długiej przerwie? Czy można pisać wiersze na długiej przerwie? Tak różnie postawione pytania można sobie zadać już przy pierwszej lekturze, przy drugim śniadaniu połączonym z analizą nowego tomu Pawła Lekszyckiego zatytułowanego Wszystko, czego dziś dotkniesz. Nieco dojrzalszy bohater liryczny podaje nam ciąg dalszy swoich opowieści […]
”W szufladach ciasno, w szafach ciemno” pisze w incipicie wiersza ”Pustostan” Piotr Gajda, diagnozując swój bogaty dorobek poetycki. „Wiązania wodorowe” faktycznie łączą wiersze Gajdy w jeden, konsekwentny poemat, mieszczący w sobie różnorakie idiosynkrazje i niejednokrotnie zachwyty tego, który ma odwagę spojrzeć w głąb pustego stanu świata, któremu poezja potrafi stawić opór, ale też przydać onirycznego […]
Wojtyła świetnie zdaje sobie sprawę z problematyczności terminu „poezja religijna” i jego „kłopotliwości” w odniesieniu do niektórych twórców czy w ogóle jego złożoności, możliwych podtypów, nurtów itp., ale gdzieś na końcu i tak pozostaje nam w świadomości szeroki zakres pojęcia poezja religijna, w którym osadzenie Wojaczka nie sprawia żadnego problemu, a czytelnikowi akceptacja tego gestu […]
Odpowiedzią na obojętność świata jest żarliwość poetyckiej o nim opowieści – i tym właśnie są wiersze Andrzeja Titkowa, których bohater, czuły współuczestnik zdarzeń i wrażliwy obserwator, pozostaje wierny młodzieńczemu zaangażowaniu nie pozwalającemu milczeć wobec rozpoznawanego wokół zła i nakazującemu przebijać się przez otaczającą ciemność by próbować, jak Syzyf, ze świadomością nieuniknionego, ocalić kruchą i delikatną, […]
5:40, już nie noc, a jeszcze nie brzask. Al Pacino właśnie kładzie się do snu, na szybie siadają biedronki, Andrzej przytula kota (kot wtula się w Andrzeja), Anielce nie rosną paznokcie, zaś Genowefa pali milicyjnego papierosa, po czym na widok mężczyzny, który sika pod mirabelką, a później wali konia, zdejmuje flanelową koszulę nocną, odsłaniając blizny […]
Małą Wielką Księgę Drogi – debiutancki tom poetycki Jerzego Ciurloka – należy rozpatrywać na kilku poziomach: teoretycznoliterackim, biograficzno-historycznym, wreszcie duchowo-religijnym. Najprościej, nie znaczy najlepiej, byłoby czytać tę hipisowską książkę jako „dziennik podróży” – zapis transowej i ekstatycznej przygody zarówno w głąb siebie, jak też retrospektywną, generacyjną, relację z eskapady w szaloną przeszłość pod szyldem wolnej […]
Poemat Kazimierza Brakonieckiego Pies na wiersze albo Pieczewo wprowadza nas w szybko kadrowany świat najbliższej, coraz bardziej spłowiałej dookolności, podległy dynamicznie postępującej erozji. Naoczna eksploracja wielu – ruchliwie przenikających się oraz namnażanych – uwidocznień przetykana jest różnie kierunkującymi się dywagacjami o stanie jednostki spychanej przez narastające zagrożenie w odmęty złowieszczych przeczuć i lęków, której położenie […]
Na tom składają się teksty krytycznoliterackie, publikowane na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych kolejno w dwu czasopismach: „Tygodnik Kulturalny” i „Wokanda”. Ocenę swoją sformułuję już na początku: uważam, że jest to książka znakomita. Z wielu względów. Przede wszystkim jest dziełem wybitnego poety, który omawiając publikowane wówczas książki, a także aktualne wydarzeniai problemy, ujmuje wszystko w sposób wysoce […]
Nakładem Instytutu Mikołowskiego ukazało się trzecie wydanie monografii Amatorskiego Klubu Sportowego Mikołów pt. Monografia 90-lecia AKS Mikołów, autorstwa Leonarda Spałka.
Czy uwierzyliśmy w „śmierć autora”? Jednym z głównych dążeń mojej książki jest obrona statusu autora. Debiutanckie style kolektywne, naśladowanie gotowych modeli, wszystko to – praktykowane w każdej epoce – bywa pożyteczne. Zarówno w sztuce poetyckiej, jak i w badaniach nad poezją. Lecz ostatecznie liczy się trud odtrącenia norm wypożyczonych.
Tom Macieja Niemca Geranium, jednego z głównych przedstawicieli formacji określanej przez krytykę literacką mianem „Nowej Prywatności”, stał się, siłą rzeczy, po tragicznej śmierci jego twórcy w roku 2012, swego rodzaju poetyckim testamentem.
Tę książkę można uważać za traktat filozoficzny używający języka poezji, albo za poemat prozą, który karmi się filozofią.
Książka zawiera wybór wierszy Johna Ashberego w tłum. Pawła Marcinkiewicza.
O płycie: Poeta, pisarz i piosenkarz Marcin Świetlicki przygotował płytę – „Wojaczek” z utworami tragicznie zmarłego poety. Oprócz Świetlickiego utwory Rafała Wojaczka wykonuje aktorka i wokalistka Julia Kamińska.
„Rewersy. Rozmowy literackie” to zbiór 15 obszernych wywiadów z najważniejszymi polskimi pisarzami i tłumaczami. Wśród nich są m.in. Kazimierz KUTZ, Sławomir MROŻEK, Andrzej STASIUK, Marek BIEŃCZYK, Stefan CHWIN, prof. Janusz DEGLER, Piotr MATYWIECKI, Kamil SIPOWICZ, Krzysztof VARGA i Bohdan ZADURA. Całość ilustrowana jest unikatowymi fotografiami.
Podczas gdy poezja Witolda Wirpszy zdążyła stać się przedmiotem historycznoliterackich dociekań i istotnym punktem odniesienia dla autorów kolejnych pokoleń, jego twórczość dramaturgiczna pozostaje zapoznana.
O książce: „Sama niewinność” - taki tytuł nosi powieść ukończona w roku 1975 przez Witolda Wirpszę, ostatnie duże prozatorskie dzieło pisarza, dotąd nie ogłoszone drukiem.
„Kinkiety w piekle” – tom felietonów, szkiców i wywiadów Krzysztofa Siwczyka z ostatnich lat. „Naszym udziałem jest zdawkowy zgon, którego nie da się przeczytać, można go jedynie zobaczyć. Dlatego tak bardzo dbamy o cerę” – pisze Siwczyk.
Plakula to mężczyzna, który lubi sobie od czasu do czasu popłakać. A płacz, jak wiadomo, pomaga upłynnić się negatywnym emocjom, by w efekcie swej katarktycznej mocy pomóc w zachowaniu równowagi psychicznej.
O książce: Iwona Smolka od kilkudziesięciu lat w druku i na falach II Programu Polskiego Radia jako krytyk literacki z uporem kreśli zmienny obraz współczesnej literatury polskiej.
Są istoty, które dotknięcie ducha naznaczyło nieodwracalnym znamieniem. Nie jest to znamię przypadające wybrańcom ducha; widnieje ono na ciele tych, którzy duchowi stawiają opór.