Witold Wirpsza coraz częściej wymieniany jest w gronie najważniejszych i najciekawszych polskich poetów drugiej połowy XX wieku. Zwłaszcza w ostatnich dekadach twórczość zmarłego w 1985 roku autora stała się istotnym punktem odniesienia dla pisarzy i artystów, jak również przedmiotem badań literaturoznawców, proponujących kolejne interpretacje jego wierszy, próz, dramatów i esejów. Czytelnikom nic nie zastąpi jednak […]

Gdy Autor (którego pisarstwa jestem fanką) zaczyna swój tom wierszy od „kryzysu wieków średnich”, nie spodziewam się wcale bezużytecznego biadania; zbyt dobrze znam Autora, który od lat w swych książkach na nice odwraca popularne schematy opowieści. Oto czeka nas istny rollercoaster, a nasz skromny czytelniczy wagonik pierwszych rozpoznań nie może się czuć bezpiecznie na ruchomych […]

W czasach radykalnej empatii, czułych narratorów i przyjaznego motywowania, Genowefa Jakubowska – Fijałkowska proponuje lirykę (pozornie) nieczułą, zwłaszcza wobec samej siebie. Lirykę nie oszczędzającą nikogo – zarówno czytelnika, jak i autorskiej persony. To poezja zirytowana, niedospana, politycznie zorientowana, ale też bezradna, samotna, skazana – parafrazując autorkę – na jedno dożywocie. Nie przebierająca w słowach, ale […]

Stulecie Amatorskiego Klubu Sportowego Mikołów, przypadające w 2023 roku, stworzyło naturalny kontekst dla wydania niniejszej monografii klubu, autorstwa Leonarda Spałka. Monografia ta jest wydaniem już czwartym – mocno rozbudowanym, zmodyfikowanym i wielce zaktualizowanym. Wiąże się to z potrzebą koniecznego uzupełnienia danych historycznych, jakie na przestrzeni dziesięciu lat, od momentu publikacji wydania trzeciego w 2013 roku, […]

Scherzofrenia przynosi wiersze powstające na przestrzeni ostatnich sześciu lat. Autor przepracował swój idiolekt dzięki poszerzeniu semantycznemu zakresu tematycznych ujawnień, wywiedzionych ze splotu jednostkowej konfrontacji z coraz bardziej zaburzonym światem realnym. Scherzo – forma muzyczna oparta na rytmie i artykulacji, a zwłaszcza człon „-frenia” konotujący w stronę choroby psychicznej – służą Wojtyle za element trawestujący typowe […]

Nowe wiersze Rafała Skoniecznego są ciemne i gęste. Przypominają pracę pamięci złożoną z fragmentów obrazów, powidoków, niejasnych przeczuć. Autor zabiera czytelnika w przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – zaprasza do pokoi, w których błądzi się pomiędzy tym, co utracone, a nigdy nieotrzymane. Dawno nie czytałam książki poetyckiej, która tak przekonująco mówiłaby o samotności i niepokoju. Udaje […]