„Wiersze zebrane” Joanny Pollakówny, tom liczący przeszło 500 stron, rzucają nowe światło na obraz twórczości tej poetki, która choć wydała dwanaście tomików, pozostawała jakby na marginesie tego, co we współczesnej poezji polskiej się działo. Wiersze jej autorstwa pojawiały się w prasie rzadko, a ona sama równie rzadko udzielała się w życiu publicznym czy artystycznym. O […]

Wyobraźnia jest zakorzeniona w otchłani pamięci. Ocalić od zapomnienia – jak napisał Mag Gałczyński. Co jest godne ocalenia? Przede wszystkim rzeczy-ludzkie, miłości, młodości, odchodzenia ku krainom śmierci – poddane nieuchronnemu przemijaniu – biegowi Czasu – od rejonów przeszłości, poprzez ostrze, oka-mgnienie teraźniejszości, ku wykuwanej, a niezbadanej, w istocie trudnej do przewidzenia przyszłości. Przyszłości nie-wiary-godnej.  (fragment […]

Najnowsza, czwarta książka poetycka Tomasza Pietrzaka przynosi obraz współczesnego człowieka, który mimo upływu lat, nieustannie podtruwany jest przez wojenne doświadczenia i wspomnienia przeszłych pokoleń. To człowiek jątrzący się, z niezabliźnionymi ranami, pełen irracjonalnych lęków, uprzedzeń i fobii.   W wierszach poeta analizuje źródła tego stanu. Autor dokonuje dekonstrukcji traum wojennych, których ofiarą lub sprawcą była […]

Twórczość Juliusza Pielichowskiego wyrasta z tradycji trudnej, hermetycznej poezji eksperymentującej ze składniowymi i semantycznymi ograniczeniami języka. Zarazem jednak zawiera ona w sobie potężny ładunek ekspresji – często przepełnionej gniewem, prowokacyjnej i obrazoburczej. Jej źródłem jest przede wszystkim dotkliwie doświadczana cielesność emanująca mroczną erotyką, w której rozkosz splata się ciasnym węzłem z uczuciem fizycznej i psychicznej […]

Wiersze z tomu:   Czereśnie jak krew   tego dnia padał deszcz a ja zrywałem czereśnie przemoczony sześćdziesięciolatek na drzewie musiał budzić uśmiech jak i ty niewiele młodsza zbierająca wargami owoce z moich palców   kropla krwi na wargach   jak czereśnia   * * *    Ukradłem cię tamtemu mężczyźnie   ukradłem cię tamtemu […]

Język poezji Antoniego Pawlaka, z tomu na tom, rafinuje ze zbędnych błyskotek. Otrzymujemy wysokooktanowe zapisy doświadczenia erotyzmu i polityki. Te dwie dominanty tematyczne gwałtownie przyspieszają w każdym wierszu książki. Pawlak zdaje się być dziś poetą reaktywnym, nie stroniącym od ostrego komentarza społecznego. Jednocześnie zachowuje podziwu godną optykę prywatności nie zgłaszającej pretensji do zideologizowanej filipiki tak charakterystycznej […]