Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest osobiste zaprezentowanie swojego utworu.
Jurorem konkursu jest ANDRZEJ STASIUK.
XXII Turniej Jednego Wiersza wygrała EWA OLEJARZ.
Zaprezentowała wiersz "wbijanie flag".
EWA OLEJARZ
wbijanie flag
to jest mój fotel
to są twoje czerwone schody
to jest mój stół
twoja pigwówka
moja skóra jeszcze żyje
twoja śmierdzi słoniną
moja córka dziś przyjechała
twoja córka przywiozła chłopca
chłopiec się obracał i stłukł szkło
wbiło się w wysokie łąki
sikory won
Andrzej STASIUK (ur. 25 września 1960 w Warszawie) – polski prozaik, poeta, dramaturg, eseista, publicysta i wydawca.
Wydalony kolejno: z liceum ogólnokształcącego, technikum, zasadniczej szkoły zawodowej. We wczesnych latach 80. zaangażowany w działalność Ruchu Wolność i Pokój. Zdezerterował z wojska, za co półtora roku spędził w więzieniu. W 1986[1]wyjechał z Warszawy i zamieszkał w Czarnem, a kilka lat później w Wołowcu w Beskidzie Niskim.
Jest laureatem Nagrody Fundacji Kultury (1994), Fundacji im. Kościelskich (1995), im. S.B. Lindego (2002), Nagrody im. Beaty Pawlak (2004) za Jadąc do Babadag, Nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera za Fado (2007). Kilkakrotnie nominowany był do Nagrody Literackiej Nike, którą otrzymał raz – w 2005 r. za Jadąc do Babadag. Dnia 5 października 2005, podczas uroczystości w krakowskim magistracie, został uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis[2].
Autor licznych felietonów prasowych, publikowanych na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Gazety Wyborczej”, „Tytułu”, „OZON-u”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung” i innych pism. Jego książki zostały przetłumaczone na wiele języków, m.in. na angielski, fiński, francuski, niderlandzki, niemiecki, rosyjski, norweski, ukraiński, węgierski, włoski, czeski i rumuński.
Wraz z żoną Moniką Sznajderman prowadzi Wydawnictwo Czarne, specjalizujące się w literaturze środkowoeuropejskiej.
Wystąpił w filmie "Gnoje" (1995) Jerzego Zalewskiego, będącym adaptacją "Białego kruka"
Twórczość
-
-
Mury Hebronu, 1992.
-
Wiersze miłosne i nie, 1994.
-
Biały kruk, 1995 (Nagroda Fundacji im. Kościelskich).
-
Opowieści galicyjskie, 1995.
-
Przez rzekę, 1996.
-
Dukla, 1997.
-
Dwie sztuki (telewizyjne) o śmierci, 1998.
-
Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej), 1998.
-
Dziewięć, 1999.
-
Moja Europa. Dwa Eseje o Europie zwanej Środkową, 2000 (wraz z Jurijem Andruchowyczem).
-
Tekturowy samolot, 2000.
-
Opowieści wigilijne, 2000 (razem z Olgą Tokarczuk i Jerzym Pilchem).
-
Zima, 2001.
-
Jadąc do Babadag, 2004 (nominacja do Śląskiego Wawrzynu Literackiego, maj 2005; Nagroda Literacka Nike, październik 2005)
-
Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna, 2005.
-