W spotkaniu udział wezmą: Michał Larek (autor wyboru), Jakub Kornhauser i Jerzy Borowczyk.
JAKUB KORNHAUSER (ur. w 1984 r.) – literaturoznawca, tłumacz, poeta. Pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek redakcji „Literatury na Świecie”.
Ostatnio wydal książki Całkowita rewolucja. Status przedmiotów w poezji europejskiego surrealizmu (2015) oraz Głuchy brudnopis. Antologia manifestów awangard Europy Środkowej (2014). Autor tomów poezji: Niebezpieczny paragraf (2007), Niejasne istnienia (2009). Jego teksty tłumaczono na kilka języków. Mieszka w Krakowie.
MICHAŁ LAREK– adiunkt w Zakładzie Literatury i Kultury Nowoczesnej IFP UAM, redaktor „Czasu Kultury”, wykładowca w WSNHiD; krytyk literacki, czasem teatralny. Zajmuje się literaturą XX i XXI wieku, antropologią mediów i kulturą popularną. Wspólnie z Jerzym Borowczykiem wydał tom wywiadów z pisarzami Rozmowa była możliwa i opracował książkę eseistyczną Bronisława Świderskiego Kiedy mogę zabić? Dyskusje o kulturze i przemocy. Obecnie pracuje nad rozprawą habilitacyjną na temat polskiej literatury XX i XXI wieku. Pisze też inne książki, w tym kryminalne.
JERZY BOROWCZYK - historyk literatury (na polonistyce UAM) zajmuje się romantyzmem. Pisał do tomów zbiorowych poświęconych Mickiewiczowi, Słowackiemu, Norwidowi i Krasińskiemu. Pisuje również o literaturze dwudziestego wieku i najnowszej – w pracach zbiorowych poświęconych Krynickiemu, Sommerowi i Sosnowskiemu. Publikuje w „Czasie Kultury”, którego jest redaktorem, a ponadto drukował swoje teksty w „Pamiętniku Literackim”, „Ruchu Literackim”, „Kresach”, „Polonistyce”, „Frondzie”, „Arcanach”.
„Ciąży na Kornhauserze swoiste przekleństwo – historia literatury!...” – pisał parę lat temu Adrian Gleń, jeden z najważniejszych znawców tematu – kiedy pojawia się bowiem każda kolejna książka poetycka czy krytyczna autora Zasadniczych trudności, od razu jest ona umiejscawiana w perspektywie, uprawianej przez tegoż twórcę w latach 70., poetyki nowofalowej i jej rozmaitych odmian i mutacji”. Wniosek opolskiego badacza jest smutny i chyba jednak prawdziwy: Julian Kornhauser stał się więźniem historycznoliterackich klisz niezmordowanie reprodukowanych przez nas przy najrozmaitszych okazjach. Świadomość takiego stanu rzeczy miałem cały czas, przygotowując niniejszą publikację. […] postanowiłem, że mój wybór wierszy Kornhausera będzie opowieścią czytelnika adresowaną do innego czytelnika – przecież poezję pisze się dla ludzi, nie dla filologów; czytanie to prywatna rozmowa z tekstem, a nie ekspedycja badawcza.
Michał Larek
(ze wstępu do książki Tylko błędy są żywe)