Scherzofrenia przynosi wiersze powstające na przestrzeni ostatnich sześciu lat. Autor przepracował swój idiolekt dzięki poszerzeniu semantycznemu zakresu tematycznych ujawnień, wywiedzionych ze splotu jednostkowej konfrontacji z coraz bardziej zaburzonym światem realnym. Scherzo – forma muzyczna oparta na rytmie i artykulacji, a zwłaszcza człon „-frenia” konotujący w stronę choroby psychicznej – służą Wojtyle za element trawestujący typowe określenie rozszczepienia jaźni, traktowanego w samych wierszach nie tylko w metaforycznym lub symbolicznym znaczeniu, lecz również jako emblematyczne ujęcia rozpadu struktur rzeczywistości zewnętrznej. Wiersze stanowią przeto swoistą matrycę artykulacji egzystencjalnej arytmii, dokonując jednocześnie eksploracji kamuflowanej przez najrozmaitsze postaci oraz urządzenia – za pomocą fałszywie zwodniczej oraz kreowanej celowości życia – nicości, gnieżdżącej się nieustannie na stykach realnego doznawania utraty i fatamorganicznego uzewnętrzniania mogilnych powidoków. Rozstrajanie semantycznych wiązek czyni z języka rozwidlony kod, dzięki któremu możliwe jest lekturowe złamanie uwewnętrznionych silnie szyfrów, mogące przynieść w efekcie epifaniczną deltę złożoną z najrozmaitszych migotań przedsionków piekła. To właśnie bowiem w nich zawarta jest skośna przestawnych zakrętów – owa stała wypadkowa życia.
Maciej Melecki
Wiersze z tomu:
Szukanie
Nie znajdziesz tu nic dobrego,
tylko wiązki światła ciemne;
związki myśli – łzę, dławicę
mgławic, co sennie zakrywa
fantomy i dziwactwa zdarzeń.
Wymaż więc to, co jawi się
jeszcze – żeby nie mogło być
powiedziane, że mi daleko
do ciebie. I żeby nie było,
że tobie do mnie głęboko
aż nadto.
Dąsy
Żywe płomienie Eddy nigdy
nie zawodzą zachwycać, jak sagi
kłamstw, trytony i dysonanse.
Pewnie masz mi za złe całą
armię kenningów i asonansów,
które wysyłam przeciwko
tobie. I te wszystkie rany, dąsy
i alarmy, i że dzwonię do ciebie
wciąż i wciąż. Czy lepiej
powiedzieć, że znów? Komu
donieść, że strach poluje na śmierć?
Ścianka płaczu
Mekko zbyt lekko
wchodzisz mi
w krzyż – w żebro;
język pod gwóźdź.
Ocet w ziemię – w skórę.
Rozruch w puch.
Podbój na zabój. Pół
włóczni pod czerwień.
KONRAD WOJTYŁA – poeta, literaturoznawca, krytyk literacki i publicysta. Wiceprezes Fundacji im. Sławomira Mrożka. Dyrektor Centrum Edukacji Medialnej i Interaktywności Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydał siedem tomów poetyckich, m.in. Znak za pytaniem (2017) i Pod czerwień. 111 wierszy (2019), a także Rewersy. Rozmowy literackie (2014) i monografię Anty-antychryst? Wojaczek religijny? (2021). Współredaktor książki Rafała Wojaczka Nie te czasy. Utwory nieznane (2016) oraz albumu Byłem, jestem (2021). Tłumaczony na angielski, niemiecki, czeski, ukraiński, rosyjski i słoweński.
Konrad Wojtyła "Scherzofrenia"
Instytut Mikołowski, 2023
Redakcja : Maciej Melecki
Stron: 50
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
ISBN 978-83-65250-53-7
Cena: 25 zł
Zamówienia na książkę prosimy składać na maila: im.sklep@wp.pl
Publikacja dofinansowana z budżetu Urzędu Miasta Szczecin.
